Öncelikle 8 yıldır yalnızım sandığım Japonya'da beni yalnız bırakmayan Türk arkadaşlara.

Evime gelen, yemek getiren, arayan, soran ve mevlüt bile okuyan bütün herkese,

Japonya'da bize bakan

İlknur, Süleyman abi, Nuray, Neslihan ve Garbis'e

nasıl teşekkür edilir bilemiyorum. Allah milyonlarca kere razı olsun sizden.

Tokyo Konsolosluğu çalışanlarına da ayrıca teşekkür ederim.

Atikke ve Fatih size de çok çok teşekkür ederim.

Thy çalışanlarına da teşekkür ederim. Ömrümün en uzun ve en zor yolculuğunda bizi yalnız bırakmadıkları ve yol boyunca destek olduları için çok teşekkür ederim.

Ve Türkiye'de

gelen, arayan, soran, elinden geleni yapan herkese de çok çok teşekkür ederim.

Ve siz beni bu olayla tanıyan ve yeni gelen herkese çok teşekkürler.

mesajlar, yorumlar ve destekleriz için sağolun.

Ve tabii ki yol arkadaşlarım.

Bu yolda kızımı kaynetmek de varmış. Ve bu yolda sizin benim bir kere daha acılarımı sarmanız gerekiyormuş.

Kurduğum 'efsunlu orman' rüyasını gerçektirmeme vesile olduğunuz için de çok çok teşekkürler!

Ve Efsun'u ilk kaybettiğim andan beri yanımda olan Elfony'ye yani Elif'e çok çok çok teşekkür ederim. Bir tek onun sözleri iyi geliyor bana.

Umarım unuttuğum hiç kimse yoktur.

Bana yazılan yorumların  kötü niyetle yazıldığına ben de inanmıyorum

Sadece acıyı paylaşmayı bile bilmiyoruz yazdım.

Kimseyi suçladığım falan yok.

Ama düşünmeden yazılıyor sanki

Arka arkaya bin tane Efsun'a üzüldüm, yavruma sarıldım mesajı okudum.

Bana da yazık değil mi?

İçimde hiçbir duygu yok, acıdan başka.

Sadece acıyı hissediyorum.

Umut, istek, zevk, gayret etme falan filan

hepsi gitti, bitti.

Efsun kollarımda gitti!

Siz bana ne zaman NEDEN diye sorsanız o anı bana tekrar tekrar yaşatıyorsunuz.

Kızım gitti, canım gitti.

Ne önemi var nasıl gitti?

Ve çok affedersiniz ama SİZE NE?

Yıllardır yalnızım der dururdum.

Bu olayla öğrendim ki hiç yalnız değilmişim.

Biraz daha aklım başına gelsin de detaylı teşekkür edeceklerim var.

Ama yine bu olayla öğrendim ki acıyı paylaşmayı bile bilmeyenler var.

Efsun ölmüş, o andan beri kızıma/oğluma sarılıp ağlıyorum yazanlar var.

Karşınızda aç bir insan var,

ona seni düşünüp ekmeğimi sucuğa bandırdım demek gibi geliyor bana.

Oysa 'başın sağolsun' de geç.

Allah sabır versin de mesela.

Bu öyle bir acı ki sabır diliyorum her nefeste.

Yeni öğrendim 'Allah sevgisi kadar sabrını versin' diyorlar.

Bak bu da bana iyi geliyor.

Ama kızıma sarılıp ağladım, evladımı senin için kokladım deme!

O nasıl bir taziye mesajıdır?

Kafam binbeşyüz gördüğünüz gibi.

Kelimeler var, anlatmak istediklerim var, ama aslında yok!

Her gece kızıma bir gün daha yaklaştım sevinci var içimde sadece.