Ulusal Eğitim Derneği İzmir Şubesi Danışma Kurulu ve Öğretmen Dünyası dergisi İzmir Yazı Kurulu Üyesi Prof. Dr. T. Ayhan Çıkın'ın Sky TV! de tarım politikalarına ilişkin Osman Akbaşak'ın programında yaptığı söyleşi.


Bugün insanların büyük çoğunluğu emeğinin geliri ile geçinmektedirler. Tıpkı Soma'da Kömür Ocaklarında çalışan işçiler gibi. Dünyada alınıp satılabilen malların değerinden çok daha fazla banka stoklarında paralar birikmiş durumdadır.. Bu paraların bir kısmı, bir yandan dar gelirli insanların artan harcamalarını finanse ederek (kredilerle) onları uzun vadede borç batağına sürüklemektedir. Öte yandan bu paraların büyük çoğunluğu , ülkelerin yer altı, yer üstü kaynaklarının bir grup uluslararası firmalara aktarılmasında kullanılmaktadır … HES'ler, RES'ler,vb… bunların en tipik örneğidir. Son yıllarda, karnımızın doyduğu tarım toprakları da ayni akıbete sürüklenmektedir. Kendi toprağını, kendi yer altı ve yerüstü kaynaklarını işletemeyen insanlara açlık beklemektedir.


Tarımda Yerel Kaynaklar



İzmir SKY TV Geçmişten Geleceğe Kent ve Yaşam 226.program 2015.01.13 M. Osman AKBAŞAK - Konuk: Prof. Dr. Ayhan ÇIKIN

Ulusal Eğitim Derneği İzmir Şubesi Danışma Kurulu Üyesi Ahmet Gürel'in etkinlik programı ektedir. Durumu uygun olan dostlarımızı etkinliklere katılmaya davet ederiz.
Saygilar sunar, çalışmalarınızda başarılar dileriz.
Ulusal Eğitim Derneği


*"MÜHİM OLAN KALICI ESER BIRAKMAKTIR."* ( *Ön. Yzb. Mustafa KEMAL - 1908* )

AHMET GÜREL 2015 ETKİNLİKLERİ

1. 24 OCAK 2015 CUMARTESİ SAAT; 14.00 HANRİ AKYÜZ SÖYLEŞİ

2. 27 OCAK 2015 SALI SAAT: 14.00 BUCA OLİMPİYAT YÜZME HAVUZU, TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; PROF. DR. ERGÜN AYBARS VE AHMET GÜREL)

3. 5 ŞUBAT 2015 SOROPTOMİSTLER SAAT: 17.300, TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; AHMET GÜREL)

4. 7 ŞUBAT 2015 CUMARTESİ SAAT: 14.00 DSP BORNOVA-UĞUR MUMCU KÜLTÜR MERKEZİ TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; PROF. DR. ERGÜN AYBARS VE AHMET GÜREL)

5. 13 ŞUBAT 2015 SAAT:19.30 CUMA ESKİ FOÇA ADD TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; AHMET GÜREL)

6. 17 ŞUBAT 2015 SALI KIBRIS TÜRKTÜR DERNEĞİ KAHVALTI SAAT: 09.30 TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; AHMET GÜREL)

7. 27 ŞUBAT 2015 SAAT 10.00 İZMİR TURİST REHBERLER ODASI "İZMİR" SUNUMU

8. 20 ŞUBAT ANKARA

9. 21 ŞUBAT 2015 CUMARTESİ ALTAY İNAL KÖŞK GEZİSİ

10. 14 MART 2015 CUMARTESİ EÇEV SAAT: 12.00 ÇANAKKALE DESTANI (KONUŞMACI; AHMET GÜREL)

11. 15 MART 2015 PAZAR BORNOVA ADD TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; LEON PANOS DABAĞYAN VE AHMET GÜREL)

12. 20 MART 2015 ÇANAKKALE DESTANI (HALİS ATAKSOR-ARTUNA AYSUN-HÜSEYİN EMRE ALTINIŞIK)

13. 22 MART 2015 PAZAR ISPARTA ADO CUMHURİYET VE KADIN

14. 27 MART 2015 CUMA EÜ BAYINDIR MYO TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; AHMET GÜREL)

15. 31 MART 2015 SAAT: 14.00 NEVVAL UYBAT

16. 17 NİSAN 2015 CUMA SELAHATTİN AKÇİÇEK "KÖY ENSTİTÜLERİ DESTANI" (ENGİN TONGUÇ-HALİL VURAK)

17. 18 NİSAN 2015 CUMARTESİ EZİNE ADD TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; AHMET GÜREL)

18. 24 NİSAN 2015 ULUSAL EĞİTİM DERNEĞİ İZMİR ŞUBESİ-KİTAP FUARI TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; AHMET GÜREL)

19. 25 NİSAN 2015 CUMA ADD BALÇOVA TÜRK ERMENİ İLİŞİKİLERİ (KONUŞMACI; TÜRKKAYA ATAÖV, BİLAL ŞİMŞİR VE AHMET GÜREL)

20.06.2014 tarihinde kurulan Büro İş Sendikası İzmir Şubesi, 31.01.2015 tarihinde yaptığı 1. Olağan genel Kurul'da yeni yönetimini belirledi.

04.02.2015 tarihinde yetki belgelerini alan yöneticiler aynı akşam yaptıkları yönetim kurulu toplantısında görev dağılımı yaptı.

1. Olağan genel kurulda başkan seçilen Eski Yönetim Kurulu Başkanı Soner Sönmez başkanlığında toplanan yönetim kurulu üyeleri, aşağıdaki şekilde görev paylaşımı yaptılar.

Özlem Sezen (Şube Sekreteri)

Kamil Çelikkıran (Mali Sekreter)

Cengiz Güven Kısa (Örgütlenme Sekreteri)

Gökhan Ulu (Hukuk Sekreteri)

Mehmet Çakıroğlu (Eğitim Sekreteri)

Uğur İlkhız (Basın Yayın Sekreteri)

Bornova, Kemeraltı, Belkahve, Kordon, Gaziemir, Yamanlar, Çiğli, Bergama, Basmane Vergi Daireleri'nde, Konak, Bergama Sosyal Güvenlik Merkezlerinde, Güzelbahçe, Narlıdere Mal Müdürlüğü, Gümrük Saymanlığı, Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Denetleme Kurulu, Çiğli İş-Kur Müdürlüğü ve İzmir, Karşıyaka, Bergama Adliyelerinde örgütlü bulunan Büro İş İzmir Şubesi'nin yeni yönetimi, İzmir ve ilçelerindeki örgütlenmeyi hızlandırmayı hedeflerine koyduklarını açıkladı.

Başkan Soner Sönmez, ''Vatan, Emek ve Özgürlük mücadelesinde yerini alan sendikamız, yeni dönemde mücadelenin en önünde yer alacaktır '' dedi.

Büro İş İzmir Şube olarak, yeni dönemde üye sayılarını ikiye katlamayı, İzmir'in tüm ilçelerinde temsilcilik oluşturmayı, Ege Bölgesi illerindeki temsilcilikleri, şubeye dönüştürme konusunda Büro İş Genel Merkez yöneticileriyle birlikte örgütlenme çalışmalarına katkı sunmayı amaçladıklarını açıklayan Soner Sönmez, '' Büro işkolundaki tüm Atatürkçü, Cumhuriyetçi, ulusalcı ve devrimci emekçileri, sendikamıza üye olmaya davet ediyorum'' diyerek konuşmasını sonlandırdı.





Haber ve fotoğraf : Osman Gazi OKTAY

02.02.2015 tarihinde Ege Serbest Bölgesi'nde basın açıklaması yapan Birleşik Metal İş İzmir Şubesi, 03.02.2015 tarihinde Basmane'deki AKP Konak İlçe Örgütü önünde bir basın açıklaması daha yaptı.

Saat 16.00'da Birleşik Metal İş İzmir Şubesi önünde toplanan işçiler ve demokratik kitle örgütü temsilcileri, Basmane Meydanı'na doğru yürüyüşe geçti.

Yürüyüş kolu sloganlar eşliğinde, saat 16.30'da AKP ilçe örgütü önüne ulaştı.
Bina girişi polis barikatı, Toma ve Akrep adı verilen araçlarla kapalıydı.
Barikat önünde yapılan basın açıklamasını, Birleşik Metal İş Sendikası İzmir Şube Başkanı Ali Çeltek Yaptı.

Metal işçilerinin insanca yaşamak ve insanca çalışmak için grev kararı aldığını, hükümetin grevi yasaklayarak, sermayeden yana olduğunu gösterdiğini, Bakanlar Kurulu'nun, sermayedar sınıfın hizmetinde sıradan bir kurul gibi çalıştığını, nüfusun % 80'ini oluşturan emekçilerin oyunu alarak iktidara geldiğini unuttuğunu, örgütlü oldukları işyerlerinde grevin yasaklanmasına rağmen üretimin durdurulduğunu, grev yasağının, işverenin dereyi geçmesine sağladığını, metal işçisinin denizinde boğulmalarını engelleyemeyeceğini, İşverenlerin MESS'ten ayrılarak sendiklarıyla toplu sözleşme masasına oturmasının işveren lehine olacağını belirten Ali Çeltek, '' Mücadele sokaklara AKP binaları önüne taşınmıştır. Hükümet kurumları önüne de taşınacaktır. Metal işçisinden ve onların öfkesinden kurtulamazsınız. 04 Şubat Çarşamba günü ekmeğimizin ve grev hakkımızın gasp edilmesine karşı kitlesel biçimde Danıştay'ın önünde olacağız'' diyerek konuşmasını sonlandırdı.

Disiplin içinde alana gelen emekçiler, aynı disiplinle alandan ayrıldılar.




Haber : Osman Gazi OKTAY

Fotoğraf : Ender Utka

Birleşik Metal İş Sendikası, Mess ile yaptığı görüşmelerden sonuç alamayınca; örgütlü olduğu işyerlerinde grev kararı aldı.

Bakanlar Kurulu, sendikanın aldığı kararı, milli güvenliği gerekçe göstererek 60 gün erteledi.

Bakanlar Kurulu'nun aldığı kararı değerlendirmek üzere toplanan Birleşik Metal İş sendikası Başkanlar Kurulu, aldıkları grev kararını uygulamada kararlı olduklarını 2 Şubat 2015 tarihinde, Türkiye genelinde örgütlü oldukları 38 fabrika kapısı önünde, kent meydanlarında yaptıkları basın açıklamalarıyla gösterdiler.

İzmir-Gaziemir Ege Serbest Bölgesi (ESBAŞ) içinde otomotiv parçaları üreten MAHLE işçileriyle birlikte yapılan basın açıklamasını, Birleşik Metal İş Sendikası İzmir Şubesi Başkanı Ali Çeltek yaptı.

Sermayenin örgütü olan MESS ile masaya oturmayacaklarını ve işverenleri MESS'ten ayrılma çağrısında bulunan Çeltek, '' İşverenler, grevlerin yasaklanması ile sorunun bitmediğini, 2 Şubat Pazartesi gününden itibaren yaşayarak görecekler. Geçtikleri sadece bir deredir. Metal işçilerinin denizinde boğulmak istemiyorlar ise MESS'ten ayrılır, taleplerimizi karşılarlar. Sadece 60 gün değil, yıllarca sürecek bir mücadeleden söz ediyoruz'' dedi.

KESK, Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği, Türk Tabipler Birliği ve pek çok demokratik kitle örgütünün destek verdiği basın açıklamasını, TMMOB İzmir İl Koordinasyon Kurulu Sekreteri Melih Yalçın yaptı.

Grevin hak olduğunu ve yasaklanamayacağını ve yasaklayarak işçi sınıfının iradesine darbe yapıldığını belirten Yalçın, '' Milli güvenlik gerekçesini öne süren AKP iktidarı için işçilerin kitlesel ölümü değil, işçilerin kitlesel olarak hakkını araması güvenlik sorunudur. Kendi iktidarları döneminde 15 bin işçi ölürken fıtrat-kader söylemiyle sorunu geçiştirenler, konu işverenlerin çıkarı olunca, Bakanlar Kurulu'nun toplandığı Pazartesi gününü beklemeden kararı imzaya açmışlardır'' dedi.

Yalçın konuşmasını, işçi sınıfının mücadelesini kendi mücadeleleri olarak gördüklerini ve haklı mücadeleleri başarıya ulaşıncaya dek yanlarında olacaklarını belirterek sona erdirdi.




Haber : Osman Gazi OKTAY

AKP'nin demokrasi diye bir derdi yoktur. O temsili demokrasinin sandık sonuçlarından hareketle otoriter bir yönetime ilerlemektedir. İktidara gelmeden önce " Demokrasi, 3y olarak tanımladığı, yolsuzluk,yoksulluk ve yasaklarla mücadele" vaatlerinin bir aldatmaca olduğu anlaşıldı.

17-25 Aralık yolsuzluk iddialarının kanıtlarını yok etmek için yaptığı işlemler, yargı ve emniyet görevlileri üzerinde yapılan değişiklikler, dört eski bakanı yüce divana göndermemek için yapılan siyasi atlama hiçbir dönemde bu denli görülmemiştir. Yasaları işine yarayacak şekilde düzenleyen AKP, bu konuda prağmatik olmayı, sonuç almayı düşündüğünden, kurallar getiriyor. Kendisine sadakatla bağlı olmayan siyasi kadroları siyasetten silecek. Bunun için otoritenin tartışılmaz sahibi kim ise ona biat edilmesi isteniyor. AK'nin parti içindeki demokrasi anlayışı böyle işlerse, devlet aygıtında nasıl işlediğini yaşayarak görüyoruz.

Bir dönem demokrasi ve özgürlükler adına "yetmez ama evet" diyerek destek veren liberaller bile bu gerçeği görmüşlerdir. Ancak bunları iki grupta irdelemek gerekir. 1.grupta olanların ulusal ve toplumsal refleksleri tükenmiştir, tuzu-kurudurlar. Ana akım medyasında yer kalmadığından etki alanları kalmamıştır. 2. grupta olanlar, ulusal ve evrensel değerleri içselleştirmedikleri için dinci bir partinin amacı için demokrasiyi araç olarak kullanabileceğini öngörememişlerdir. Şimdi ise kuvvetler ayrılığının, bağımsız yargının, devletin hukuk devleti niteliğinin yok edilme çalışmalarını gördükçe iktidardan desteklerini çekmişlerdir.

Acı ve ağır bedeller ödeyerek sürdürdüğümüz demokrasi mücadelesi yeni bir noktaya gelmiştir. Ekonomist dergisinin aralık 2014'de açıklanan " demokrasi endeksi" raporunda 167 ülke arasında 89.sırada yer alıyoruz. İktidarın " ileri demokrasi" diye tanımladığı yer burasıdır.

Demokratik ülkeler demokrasi ve hukuk adına yaşananları bakarak ülkemizi "3.sınıf" bir demokrasi olarak görüyorlar. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin en çok tazminat ödemeye mahkum ettiği ülke Türkiye'dir. Mahkumiyetlerin çoğunluğu insan hakları ihlali, basın özgürlüğü ve yargılamanın hukuksuzluğudur. Demokrasinin ölçütü sadece seçimlerin aritmetik sonuçları değil, adaletin, temel hak ve özgürlüklerin nasıl uygulandığıdır.

Siyaset, ülkeyi ve ülkenin sorunlarını yönetme, geleceği ön görme sanatıdır. AKP, demokrasi içinde ülkeyi yönetemediği için otoriterleşmektedir. Karşıtı olan herkese "paralel yapı" ve darbeci diyebilmektedir. Aslında kendi kurduğu, kurgu ve yapılanmalarla ülkemizi tehlikelere sokmuştur. 2015 haziran seçimleri siyasi tarihimizin ve demokrasi güçlerinin en önemli sınavı olacaktır.

A.FUAT ÖZKAN

Emperyal odaklar epeydir şunu keşfetmiş bulunuyorlar: Hepsi hepsi, dört adamı kontrol etmek suretiyle, 75 milyonu kontrol edebilirsiniz. Hele "medya silahları" ayrıca elinizde ise, kimseyi yerinden kımıldatmama becerisini sürdürebilirsiniz.

Bu denklem; Ülkemiz'de de, Bölgemiz'de de yıllardır yürürlükte bulunuyor.

Bir defa %10'luk baraj; hele bir de, hükümette istikrar adına, sözüm ona, kelli felli hukukçularımız tarafından savunulunca, tam bir "demokrasi faciası" oluşturyor.

Oysa, "temsiliyetin" olmadığı yerde demokrasiden (özgürlüklerin ödünsüz izlendiği, halk yönetiminden) bahis, abestir. "Temsiliyet bunalımı" demek, "demokrasi bunalımı" demektir.

"Temsiliyet", yalnızca bir ya da birkaç liderin, dağ taş demeden, vur ha sür ha koşuşturup

-eyvallah gerçi- yarattıkları rüzgârı arkalarına almalarının uzantısında, ama işte milletvekilliklerinden başlayarak, giderek, partilerinin yönetim organlarının sandalyelerinin, hatta başbakan ve hükümet üyelerinin, isimlerini tek başlarına koyup, seçmenin önüne taşımalarıyla, olmuyor.

Tersine, birisi size "Yürü ya Kulum!" demişse ve siz bütün şu dediklerimi, biraz marifetiniz varsa, encamında pekala tek başınıza yapabiliyor oluyorsunuz. Ama size el verene, kol kaptırıyorsunuz.

Onun için genel seçim kadar, partilerin içlerinde ve çeşitli kademelerindeki seçimler, bu arada, milletvekili adaylarının belirlenmesine dönük olarak, tüm partililerin katılımıyla önseçim ("eğilim yoklaması" değil, düpedüz, "hakim huzurunda ve tüm partililerle önseçim temsiliyetin, giderek parti içinde, ya da ülkede iktidarsanız, dış odaklara "kol kaptırmamanın" temel yöntemi oluyor.

**

CHP'de, Baykal'ın parti içi iktidarına (kim ne derse desin), fevkalade gaddar biçimde son verilmesinden önce; "parti içi demokrasi", çalışmıyordu. Tersine partide, dargrupçuluk hakimdi. O kadar böyleydi ki, "Cumhuriyet'in Partisi" CHP, Türkiye Cumhuriyeti'nin bütünlüğünü sağlamaktan uzaklaştı. Hatta, Türkiye'nin Doğusu'ndan ve Güney Doğusu'ndan (insanın söylemeye dili varmıyor) tam anlamıyla, kovuldu. Uzağa gitmeye gerek yok. Seçim sonuçları ortada...

1960'lardan başlayarak, "Orta'nın Solu" ilkesiyle, 1970'lerde, "Toprak işleyenin, su kullananın, ne ezen ne ezilen, hakça bir düzen!", özdeyişiyle, 1980 sonrası, Sosyal Demokrasi (toplumculuk, dayanışma, hakça gelir dağılımı, içte ve dışta barış) zeminindeki ilkeler demetiyle, CHP nüvesinin, yurtta, iyi kötü sağladığı bütünleşme ve sarmaşma, sonraları dargrupçulukla tavsayınca; Türkiye - telaffuz etmek, akademik namus gereğidir - Refah Partisi'nden başlayarak, AKP'nin mimarisini oluşturduğu adil düzen, iman, kuran, ezan zemininde bir arada durmayı, evet, başardı.

Bu çizginin ise, hele, bölgede petrol ve doğal gaz uğruna, bitmek tükenmek bilmeyen fırıldaklar çevirmekte olan, emperyal odakların boyunduruğuna girince, gerek ülkede gerek bölgede nasıl yozlaştığına hep beraber tanık olduk; olmaya hâlâ devam ediyoruz... Encamında söz konusu çizgi, maateessüf, temelde, bölgemizde, vahşinin vahşisi bir mezhep çatışmasının aparatı oldu, çıktı.

**

Her şey bir tarafa, parti içi demokrasi kültürü en yüksek olan parti - yıllar içinde bu özelliği ciddi olarak zayıflatılmış olmakla beraber- CHP'dir.

Buna karşın, 2007 Seçimleri'nde, milletvekili listelerini, tek başına Genel Başkan (Baykal), yapmıştı.

2011'de tufaya getirildi. Buna dayanmasını beklerdik. Dayanamadı. Gitti. Yerine Kılıçdaroğlu geldi.

Türkiye'nin, bölgenin dizaynı uzantısında, tam bir dizayn tazgâhında olduğu belliydi. Petrol ve doğal gaza sahip olma yünündeki acımasız ve kanlı stratejik denklemler, Türkiye'nin yakasını bırakmayacaktı. Bu olgu yalnız iktidarın değil, aynı zamanda ve bilhassa Meclis'teki muhalefet partilerinin de hizada tutulması gereğini behemehal, beraberinde getiriyordu.

Kılıçdaroğlu, parti içinde dargrupçukluktan yaka silkmiş yığınlar tarafından, büyük umutlarla bağırlara basıldı...

Maateessüf, bir iki istisnanın dışında "eski tas, eski hamam", hemen hiç değişmedi. 2011 Genel Seçimi'nde Örgütler, neredeyse külliyen hiçe sayıldı.

Partinin tabelasının altında dolaşmadıkları bir tarafa, başka partilerin tabelaları altında dolaşmış kıyamet kadar insan (herkesin, kendi dürüst müktesebatıyla saygıdeğer olduğu hususu saklı olarak ifade ediyorum) partinin üst kademelerine ve milletvekilliklerine doluştu...

En tepedeki bir arkadaşıma bir gün Genel Merkez'de sordum:

- Bu partiyi kim yönetiyor, allaşkına? dedim.

- Lobiler, Hocam, diyiverdi...

Demek ki, lobiler ve bunların içli dışlı oldukları dış çervreler, CHP'nin örgütlerini nasıl çalıştırmayabileceklerini öğrenmişlerdi.

Ama CHP örgütleri, yamandır.

Durumu, hızlıca kavradılar...

Bayrağı açtılar.

Bu arada Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu, üstündeki çeşitli vesayet zincirlerinden kurtulma refleksleri gösteriyor...

2015 Genel Seçimi'ne dönük olarak:

- Önseçim, olacak, diyor.

Olmazsa, çok açık söyleyeyim, gider ve ağızdan yel alsın, partiyi bitirmiş olarak, gider.

Rahmetli Genel Başkan Erdal İnönü, 1991 Genel Seçimi'nde, İzmir'de önseçime girmişti. Genel Sekreter Fikri Sağlar, Mersin'de önseçime girdi.

Daha önceleri, İsmet Paşa'nın Malatya'dan, Ecevit'in Zonguldak'tan önseçime girdikleri, övünçle zikredilir.

Kılıçdaroğlu'nun yapması gereken açıktır:

Etrafında ne kadar toplama ya da tıkıştırma adam varsa, uzmanı, bürokratı, oradan buradan devşirme sözde (köklerini örgütlerimizden alan, azınlık sayıdaki omuzdaşımızı, elbette tenzih ederek ifade ediyorum, ama işte sözde) siyasetçisi, hepsine dönüp, diyecek ki:

- Ben önseçime giriyorum. Hadi yallah hepiniz, sızlanmayı bırakın, önseçime gireceksiniz!..

O yolla, bu yolla, parti yönetimine kadar tırmandırılmış ya da tırmanmış, kimse, kendini bulunmaz Hint kumaşı sanmasın... Hemen hiç birinin "tabanı" yoktur. Hodri meydan, gelsinler, girsinler önseçime, alsınlar boylarının ölçüsünü...

Önseçimin, kendine özgü tuzakları yok mudur, vardır, ama CHP Örgütleri bu konuda idmanlıdır ve bu tuzakları etksiz kılmayı başaracaktır; buna yürekten inanıyorum.

**

Kayıtlı olduğum İlçe'nin, Örgüt Emekçileri, pek çok dost, beni milletvekilliğine taşımak üzere harekete geçmişler, telefon görüşmeleri yapmışlar, fakslar çekmişler, bir kısmı, karda kışta, üşenmeden, taa Genel Merkez'e kadar gitmiş, ilgili arkadaşlarla görüşmüşler...

Bu gelişmeyi kıvançla oğrenmiş olmakla beraber, şu hususları yönetimdeki ilgili arkadaşlarıma derhal ilettim:

o Örgütlerimizin verecekleri her görevi üstlenmeye amade olmaklığım saklı olarak, ancak, bulunduğumuz aşamada, o yönde şahsî, herhangi bir yönelişim olmamıştır.

o Son iki genel seçimde, listelerde, parti içindeki ya da belki daha da önemlisi, parti dışındaki, seçkin sayılacak birikimlerim her ne olursa olsun, "malum denklemler" sebebiyle, tarafıma yer verilmeyeceğini öngörmüş bulunsam da, Örgütlerimiz'in, "Hocam siz aday olacaksınız, onlar yapmazlarsa biz hesabını soracagiz!", yönündeki sıcacık baskıları uzantısında, aday oldum; nedir ki bilindiği üzere, listelere alınmadımdı...

o Bu sefer tüm partililerle ve hakim huzurunda, "Önseçim" olmazsa, aday olmayacağım, çünkü resim ortada; içerisi, dışarısı, nereleri ise, oraları, pek rahatsız olacakları için, listelere "Tolga Yarman", zinhar alınmayacaktır.

o "Eğilim Yoklaması" yapılacak olsa da aday olmayacağım, çünkü sonuç, hangi başarı gradosunu tutturursam tutturayım, yine aynı olacaktır.

o Bu çerçevede, bir tek "hakim nezaretinde ve tüm partililerle önseçim" olursa, aday olabilirim...

Netice itibariyle önümüzde, Allah ömur verirse, daha çok kurultay vardır...

Düşüncelerimizi, kaygılarımzı, önerilerimizi, bolca da "çığlığımızı" seslendiririz elbette.

**

Bırakın Türkiye sorunlarına yoğun kafa patlatmış, pek çok çözüm üretmiş, nice projeye imza atmış, dünyanın bildiği bir bilim adamı olmamı bir tarafa; parti kurucusu, yılların örgüt emekçisi, kurultay onur üyesi, bir çırpıda sayılamayacak kadar çok demokratik kitle örgütünün kurucusu ve önderi olarak ben, "kontenjan milletvekilliğine" talip değilsem, tersine, "Ancak önseçim olursa, aday olacağım!" diyorsam, sanırım, pek kimsenin kontenjan nilletvekilliğine talip olmaya hakkı kalmamak gerekir.

**

Son bir söz, Doğu ve Güney Doğu İllerimiz'den seçilecek partililerimiz için...

Bir arkadaşım geçen gün danıştı:

- Hocam, Doğu'da, Güney Doğu'da listelerimzi nasıl hazırlamalıyız, ne tür ittifaklar yapmalıyız?, diye sordu.

Cevabım basitti:

i) Aman "ittifak" lâfını bir tarafa bırakalım... Bunun yerine şöyle bakalım: Yörede temsil kabiliyeti yüksek olan partililer, eğer o ya da bu sebeple partiden ayrılmışlarsa, hemen partiye dönsünler.

ii) Parti yörede, muhakkak ve tüm partililerin katılımıyla, hakim huzurunda, önseçim yapsın.

iii) Süreç partiye sıcak, demokratik bir dinamizma kazandırır.

iv) Hakim huzurunda ve tüm partililerle yapılacak önseçim (dikkat "eğilim yoklaması" değil) yoluyla, listelere yerleşecek adaylar, kitleyi sürekleyecektir.

v) Yalnız orada mı, Türkiye'nin her tarafında...

Türkiye'yi emperyal kumpaslardan, kurtarsa kurtarsa, ama açıklayageldiğim yöntemlerle, CHP örgütleri kurtarabilir...

**

Bölge'de, her yıl bir milyon insanın kanını içerek yaşayan savaş makinasının efendisi, bir emperyal boyunduruk istemiyoruz

Bölge'de mezhep savaşı istemiyoruz.

Yok istikrarlı hükümetmiş, yok değilmiş, temsiliyette adaletsizlik istemiyoruz.

İnanç dünyasında, din adına, hele emperyal tezgâhta, "şekil dayatmacılığını", bunun giderek inanç barışına, kezzap gibi boca edilmesini istemiyoruz.

Diyanet'in, Cumhuriyet'in kurulduğu yıllarda olduğu gibi, bir, nakil kurumu, şekil kurumu, iktidar payandası, biat kurumu değil, bir, akıl kurumu ve inanç barışının güvencesi, özerk, gereğinde, eli mekruhtan, haramdan çıkmayan, münafık iktidar erbabına haddini bildirecek kurumunuz olmasını istiyoruz.

Demokrasinin; üçte birlik oy oranlarıyla, üçte ikilik parlamento çoğunluğuna konanların akıllarına her geleni yapmaya yeltendiği; giderek, hâşâ, hırsızlığı, arsızlığı, hatta kıyımları aklamaya tevessül ettiği, inanç barışını, görenekte, kitapta yeri olmayan, "kendi paranoyak mutlakları" adına, taammüden dinamitlediği bir yozlaşma ve aldatmaca rejimine dönüşmesini şiddetle reddediyoruz.

Yerel Yömetimler'e, bugünkünden daha geniş serbesti verilmesini ve icra alanı tanınmasını elbette, istiyoruz, ama ükemizin, hele emperyal dizaynlarla bölünmesini kesinlikle reddediyoruz.

Avrupa'nın göbeğinden kalkan bombardıman uçakları, yok Arap baharıymış, yok Fellah baharatıymış diye, Libya'da çoluk, çocuk demeden binlerce insanın üstlerine bomba yağdırırken, bizim önümüze, "Pat!" diye atılıveren Dersim Meselesi'ne (hangi acılar yaşanmışsa, onları elbette yüreğimizde acımız olarak hissederiz, ama bir dakika) yem bulmuş civciv gibi kapaklanan, gabi, giderek emperyal odaklarla kolkola girmiş hain yöneticiler istemiyoruz.

Gündemi, çözüm önerilerini tartışmayan ya da tam da emperyal buyurganların istedikleri gibi tartıştıran, her hal-u karda bölgedeki savaş makinasına dönük olarak ağızlarını açmayan medyacıları istemiyoruz.

İrfanı kapalı, vicdanı mühürlü değil, irfanı hür, vicdanı hür nesillerin yetişmesine omuz vermek istiyoruz.

Bilhassa içeridekilere söylüyorum, kimlerse artık, onlar:

- Çekin mel'un ellerinizi CHP'den... Siz zaten batmışşınız. Ne Türkiye'yi, ne bölgeyi, ne de çocuklarınızın geleceğini daha fazla batırmaya hiç hakkınız yok!.. Çekmiyor musunuz: Nasıl isterseniz! CHP Örgütleri size, müstahak olduğunuz dayağı, er ya da geç, ama muhakkak, atacaktır!..


TEŞEKKÜR



Değerli Omuzdaşlarım, Lale Gürman'a, Tünay Süer'e, Engin Demirkollu Sarıkartal'a, Cavit Savcı'ya, Suay Karaman'a, Çetin Karadağ'a, Birol Başaran'a, Batur İlter'e, Bozkurt Nuhoğlu'na, Kayhan Kantarlı'ya, Hüseyin Ünal'a, Mehmet Patan'a yapıcı eleştirileri ve sıcacık destekleri dolayısıyla gönül dolusu teşekkürlerimi sunuyorum...

Her şey, okulda başlar, okulda biter. Çünkü özgürlük egemenlik, Cumhuriyet, demokrasi, devrimler, okulda kurulur; bunlar okulda kurulduğu gibi aynı zamanda okulda yıkılır. O yüzden Atatürk, savaş içinde bile hep okulları, eğitimi ve öğretmenleri düşünmüştür. Hem de öğretmenlere olabildiğince önem vererek. Çünkü öğretmenler ve okullar olmazsa, tasarladıklarını uygulama olanağı bulamazdı. Öğretmenlere inanmazsa devrimlerini gerçekleştiremezdi. Hiç kuşkusuz, Cumhuriyet ve devrimleri güvenebileceği gençliği, öğretmenler yetiştirecekti. Özellikle de bayan öğretmenler. Çünkü bayan öğretmenler, devrimlerin simgesi oluyorlardı.

Hem de kızlarımız, bayan öğretmenleri örnek alacaktı. Atatürk, bu düşünce ve tasarısını sağlığında büyük oranda başardı. Cumhuriyet ve devrimlerin korkusuz savaşçıları daha çok onun sağlığında yetişti. Öyle olmasa, laik ve toplumcu Türkiye Cumhuriyeti, çoktan tarihe karışır, yerine çoktan şeriat devleti kurulurdu. Taa 19 Mayıs 1919'dan beri Cumhuriyet ve Atatürk'ü içlerine sindiremeyenler, Cumhuriyet ve Atatürk'e düşman olup şeriat özlemiyle yanıp tutuşanlar, amaçlarını okulları yıkmadan, öğretmenleri ele geçirmeden başaramayacaklarını çok iyi biliyorlardı. Onun için güç ve erk ellerine geçince önce eğitime, okullara ve öğretmenlere saldırdılar. Şimdi sizin bildiğiniz eğitim, öğretmen öğrenci kaldı mı sizce? Eğitimin içi çoktan boşaltıldı. Neredeyse okullarda anadilimiz Türkçe bile yasaklandı. Öğretmenler desen, bizim bildiğimiz öğretmenler olmaktan çoktan çıktı. Bilgütaylara (üniversitelere) bilgi yuvaları denilebilir mi bugün? Bilgütaylar, medrese, bilim insanı diye bildiğimiz derin uykuda olan öğretim üyeleri, molla müderris oldular. Demek ki, en önemli dayanağımızı yitirmek üzereyiz. Önce okullar ve öğretmenler ele geçirilecek, sonra her şey. Ne olacak, ellerimizi kollarımızı bağlayıp oturup ağlayacak mıyız? Biz, nereden geldik bugünlere? Çanakkale Savaşlarını, Kurtuluş Savaşını, Eğitim Öğretim Savaşını, Devrimlerimizi ne çabuk unuttuk? Usumuzda ve yüreğimizde onları savunmak için güç kalmadı mı? Önümüzde tüm yaptıklarıyla bize örnek olan Atatürk yok mu? İsmail Hakkı Tonguç, biz Cumhuriyetçilere, biz Atatürkçülere, " Korkudan korkmadan üstüne üstüne gideceksiniz, " demedi mi? Üstümüze ölü toprağı mı serpildi ne oldu, neden sesimiz çıkmıyor?

Gelin okullarımızın öğretmenlerimizin, o umut bağladığımız geleceğimizin temeli olacak olan yavrularımızın karanlığın gayya kuyusuna atılmasına izin vermeyelim. Unutmayalım ki, o okullar, o öğretmenler bizi insan etti, bizi bugünlere getirdi. O okullar, öğretmenler olmasaydı şimdiye çoktan yiter giderdik. Aydınsak, Atatürkçüysek, devrimci ve ilericisiysek, iletişim ve uzay çağına ermişsek, bu kara günleri görmüşsek, haberiniz olsun, devinip silkinmenin zamanı çoktan geldi de geçiyor bile. Oturup mal gibi bakınamayız. " Hele dur, sonu ne olacak," diye bekleyemeyiz. Bizim için her geçen gün kayıp. Çocuklarımız torunlarımız, karanlığın burgacına düştü. Onları bu burgaçtan kim kurtaracak? Sonra Atatürk bizi ayıplar, onun yüzüne bakamayız.

Öyleyse, davranmanın, bir şeyler yapmanın zamanı. Yoksa, okullarımız, öğretmenlerimiz, çocuklarımız, elimizden ha gitti, ha gidecek.