Seninle tanışalı, sana kavuşalı bir ay oldu. Gecesi, gündüzü dolu dolu 1 ay!

Annelik,
garip, yorucu, eğlenceli, endişeli, farklı bir duygu. Tabii hepsinden öte çok ama çok güzel bir duygu!

Garip çünkü, bir anda biri geliyor ve senin her şeyin oluyor. Onu korumak, kollamak ve kimseyle paylaşmamak istiyorsun. Ben hala inanamıyorum 'anne' olduğuma. Bakıp bakıp Efsun'a sen benim misin diyorum :)

Yorucu çünkü, açıklamama gerek var mı :) düzensiz uykular, emzirmeler, ağlamalar ve zaman zaman gaz sancıları yüzünden sabahlamalar :)

Eğlenceli çünkü, ayy osurdu, güldü mü o, bana baktı, şaşı yaptı, aman dil çıkardı modunda şebeğe bağlıyor insan :) Bir osuruğun bu kadar komik olabileceğini düşünemezdim.

Farklı çünkü, sizi değiştiriyor otomatik olarak. Eskiden sizi iğrendiren, asla yapamam, midem bulanır dediğiniz şeyler sizin günlük rutininiz oluyor. Ay ben bebeği tutamam falan diyenlerdendim ben de ama insan kendi bebeğini kucaklarken o duygu içinizden yok oluyor. Ve sanki kırk yıllık bebek tutucusu gibi buluyorsunuz kendinizi :)

Çok güzel bir duygu çünkü, biri için dünyada biricik oluyorsunuz. Yokluğunuzda çığlık çığlığa ağlayan bebek, kokunuzu duyduğunda, sizi hissettiğinde bir anda duruyor. İşte o an dünya da duruyor sanki. Sihir gibi bir şey. Varlığınız biri için sakinleşme sebebi olurken, onun varlığı ise sizin yaşama, daha iyi biri olmaya çalışma sebebiniz oluyor.

Allah bu duyguyu isteyen herkese yaşatsın.

Allah herkesin evladını anne babasına bağışlasın!

Kızım, Efsun'um dünyada 1. ayın kutlu olsun!

Dilerim hayat hep iyileri çıkarsın karşına!

Bahtın güzel olsun!

Seni çok seviyorum!

Annen Sergül