Bugün JLPT sınavımın sonuçları açıklanınca çok ama çok mutlu oldum.

Bu sertifika Japonya'da iş bulmada ve bazı üniversitelere girmede gerekli bir belge.

Ben ne iş ne de okul için girdim sınavlara

ben kendim için girdim.

Yapabilirsin Sergül! ü kendime ispatlamam gerekiyordu.

Siz beni örnek almayın

hayatım boyunca derslerine, sınavlarına çalışan biri olmadım.

Ödevleri yapardım eksi almayayım diye.

Japonca okulunda da durum aynı.

Şu an sırt çantamda 1 aylık ödevim var.

Okula hazırlıksız gidiyorum.

Geçen gün öğretmen bana gitmediğim günün ödevini vermeyi unutmuş.

Arkamdan sınıf arkadaşım telefon açmış, geç gördüm aramasını.

Geri aradığımda istasyondaydım.

Ne oldu diye sordum

öğretmen ödevi vermeyi unutmuş, yarın da sınav var çalışırsın diye aradım dedi.

Ama öğretmen demiş ki Kato San sınavlara çalışmadan geliyor zaten,

kendi bilgisi ile geliyor hep demiş.

Hem utandım

hem gururlandım.

Görülmeyeni gördükleri için mutlu oldum.

Efsun'dan sonra okula gitmek için çok zorladım.

Yoshi ne destek ne de köstekti.

İlk önce maddi açıdan çok karşı çıktı

sonra ise bu psikoloji ile yapamayacağım için.

Hayatım ne yazık ki videolardaki

fotoğraflardaki gibi geçmiyor.

Uykusuz geceler

ağlama krizleri

bir de üzerine isyan eden vücudum.

Eylül ayından beri üniversite hastanesinde düzenli testlerim oluyor

sebebi bulunamayan morluklar ve ağrılarım var.

Baş ağrısı normal bir şey oldu.

Mide şurubum ve ilaçlarım olmadan güne başlayamıyorum

Şimdi de belim korse ile yürüyorum.

Tüm bunların sebebi STRES!

Görmezden

duymazdan 

geliyorum.

Hem de tek başıma.

Yoshi hem erkek

hem de japon olduğu için

ne yazık ki paylaşımcı değil.

Onlarda acı yalnız yaşanıyormuş.

Onlar derken Yoshi ve ailesinde.

Kimseden destek yok ne yazık ki.

hamileliğimi

lohusalığımı

ve 

kızımın vefatını

yapayalnız yaşıyorum.

İşler bu durumdayken

okul için baskı yaptığımda

zor da olsa kabul ettirdim.

Yumruğu koydum masaya da diyebiliriz.

Maddi ve manevi zorlukların içinde 

bugün N2 sınavımı geçmişim.

Mutluluk elle tutulur bir şey oldu bir anda benim için.

Sergül yapabiliyorsun!

sabaha kadar ağlayıp

alarm çaldığında üzerimi değiştirip

gittiğim çok oldu okuluma

sıranın üzerinde uyumam da az değil.

ders kitabında 

ölüm

kaybetmek

kalp

kız

bebek

doğum

anne

gibi kelimelerde parça parça olduğum da çok oldu!

okul yolunda ağlamam da az değil.

ağlamamak için şarkılı snapler attığım da anlaşılmadı.

yeter artık sıktın dediklerinde de sustum!

Yandım

söndüm

parçalandım

acıdım

ağrıdım

düştüm

kalktım

ama 

Başardım!

Şimdi öğretmenim sıra N1 de diyor!

Olur mu olur!

Benim deneyesim var!

neden bunları anlattım

ben yapabildiysem

siz daha iyisini yapabilirsiniz diye!